چه تفاوت‌هایی بین استفاده از RTK و PPK در افزایش دقت نقشه برداری وجود دارد.

در نقشه برداری هوایی، RTK (Real-time Kinematic) و PPK (Post-processing Kinematic) هر دو روش های نوین برای افزایش دقت نقشه ها هستند و هدف اصلی استفاده از ماژول های PPK/RTK، بالا بردن دقت در حین نقشه برداری هوایی است.

RTK:

در روش RTK، یک ایستگاه کنترل زمینی به صورت لحظه ای خطاهای GPS پهپاد را اصلاح کرده و مختصات دقیقی از عکس های گرفته شده را به فلایت کنترل می دهد. این ایستگاه موقعیت پرنده را در لحظه برای ثبت موقعیت عکس ها می فرستد.
برای عملکرد بهتر، فاصله بین ایستگاه زمینی و پرنده نباید از 20 تا 30 کیلومتر تجاوز کند. اگر پرنده از ایستگاه زمینی خیلی دور شود (مثلاً 40 کیلومتر)، به دلیل اختلالات سیگنال، ممکن است سیگنال پرنده دریافت نشود و ماموریت با مشکل مواجه شود.
RTK بر تعیین موقعیت GNSS تکیه دارد و نیازمند یک ارتباط رادیویی پایدار بین ایستگاه پایه و پهپاد است.
در فناوری RTK احتمال از دست دادن داده ها بیشتر است، زیرا پردازش به صورت لحظه ای انجام می شود و اگر در یک لحظه سیگنالی از دست برود، داده از دست می رود.

PPK:

• در روش PPK، ژئوتگ کردن عکس ها و مختصات گذاری بر روی عکس ها پس از انجام عملیات تصویربرداری انجام می شود.
• با روش PPK، مشکلاتی که در روش RTK در اثر وجود موانع یا فاصله زیاد ممکن است ایجاد شود، برطرف می شود. در این روش نیازی به اتصال دائم بین پرنده و ایستگاه زمینی نیست.
• PPK برای پروازهای طولانی تر مناسب است، زیرا هر چه پرواز طولانی تر باشد، احتمال از دست دادن سیگنال در روش RTK بیشتر است.
• ماژول PPK از صحت بالای اطلاعات، همگام سازی بهتر و امکان ردیابی اطلاعات به دست آمده از ماژول برخوردار است.

به طور کلی، استفاده از روش PPK از نظر زمان، هزینه و دقت نقشه برداری به صرفه تر است و خطاهای عملیاتی را کاهش می دهد. حتی امروزه با استفاده از روش هایی نظیر PPK و RTK نیز مهندسان از نقاط کنترل زمینی به عنوان نقاط چک استفاده می کنند تا دقت نقشه برداری و صحت نقشه های گرفته شده را بسنجند.